ای ز داغ تو روان، خون به دل و دیدۀ حور            بی تو عالم هـمه ماتمکـده تا نـفخه صور

خاک بیزان به سر، اندر سر جسم تو بنات           اشک ریزان به بر از سوگ تو، شعرای عبور

ز تـماشای تـجـلاّی تـو مـدهـوش، کـلـیم           ای سرت سـِّر انـا الله و سنان نـخلۀ طور

دیده ها گو همه دریا شو و دریا، همه خون           که پس از قتل تو منسوخ شد آئین سرور

شمعِ انجم، همه گو اشگ عزا باش و بریز            بهر ماتم زده، کاشانه چه ظلمات، چه نور

پای در سـلسله سجّاد و به سر تاج، یزید           خاک عالم به سرِ افسر و دیهیم و قصور

دیر تـرسـا و سرِ سـبـط رسـول مــدنی؟           آه، اگر طعنه به قرآن زند انجیل و زبور

جان فدای تو که از حالت جان بازی تو           در طف ماریه از یاد بشد، شور و نشور

قدسیان سر به گریبان به حجاب ملکوت           حوریان دست به گیسوی، پریشان ز قصور

گوش خضرا، هـمه پُر غلغلۀ دیو و پَری           سطح غبرا، همه پُر ولولۀ وحش و طیور

غرق دریای تحیّر ز لب خشک تو، نوح           دست حسرت به دل از صبر تو، ایّوب صبور

مـرتضی بـا دل افـروخته لا حول کـنان           مصطفی با جگر سوخته، حیران و حصور

کوفـیان دست بـه تاراج حرم کرده دراز          آهوان حرم از واهمه، در شـیون و شور

انـبیاء محو تـماشای و مـلائک، مـبهوت           شمر، سرشار تمنّـا و تو سرگرم حضور